Η Απώλεια ενός Αγαπημένου Προσώπου
Τα Νέα - 20/21 Μαρτίου 2010
19.03.2010
Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με απώλειες όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου λόγω θανάτου, αποχωρισμού, απόρριψης, μετακόμισης ή ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε μία σοβαρή ασθένεια, η φυσιολογική αντίδρασή μας είναι να πενθήσουμε για αυτή την απώλεια. Το πένθος όμως δεν είναι ταυτόσημο με τη θλίψη, είναι μία πολύπλοκη διεργασία που συμπεριλαμβάνει πολλά και αντιφατικά συναισθήματα. Κατά τη διάρκεια του πένθους οι αντιδράσεις ποικίλλουν από το σοκ της είδησης ως και την άρνηση, την ενοχή, το άγχος και τον πανικό, την ντροπή, την απάθεια και το θυμό. Ορισμένες φορές ο ψυχικός πόνος μπορεί να εκδηλώνεται και με σωματικούς πόνους. Αυτές οι αντιδράσεις είναι γνωστές και ως τα στάδια του πένθους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν μία λογική συνέχεια, αντίθετα μπορεί να βιώνονται ως μία συνεχής εναλλαγή ή και ταυτόχρονα, ή σε άλλες περιπτώσεις να εμμένει κάποιο συναίσθημα για περισσότερο καιρό. Στη συνέχεια ακολουθεί η φάση της θλίψης όπου εκφράζονται με διάφορους τρόπους, λεκτικά και μη (ξεσπάσματα, κλάματα) τα συναισθήματά έως προοδευτικά να επέλθει η αποδοχή της νέας κατάστασης και το χτίσιμο της ζωής χωρίς την παρουσία αυτού του σημαντικού προσώπου. Βέβαια υπάρχουν φάσεις υποτροπής κυρίως σε ημερομηνίες σταθμούς όπως επέτειοι, γιορτές κ.τ.λ. Αυτή η επαναπροσαρμογή δεν έχει καθορισμένο χρόνο, εξαρτάται τόσο από την απώλεια, τις συνθήκες που συνέβη, την ιδιοσυγκρασία του ατόμου που πενθεί αλλά και από εξωγενείς παράγοντες όπως η ύπαρξη ή μη υποστηρικτικού δικτύου. Ορισμένες φορές υπάρχουν επιπλοκές στην λύση του πένθους, και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερο να απευθύνεται το άτομο σε κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας. Γενικά, είναι σημαντικό για εκείνον που πενθεί να έχει στήριξη από το περιβάλλον του αλλά και την ευκαιρία να εκφράσει τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του ακόμα και τις αναμνήσεις του.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα" την 20 Μαρτίου 2010